Vandaag is de toegang tot ‘ the Art Institute of Chicago’ gratis en dus lopen er heel wat schoolkinderen rond. Af en toe luister ik stiekem mee naar de uitleg van de lerares. Simpel en verhelderend. Er hangen wat klassiekers: Seurat’s Zondagmiddag in het park, Hooper’s Nighthawks en Margrite’s Ceci n’est pas un pipe. We rennen langs de impressionisten en concentreren ons op de hedendaagse kunst.

Na de lunch kopen we een kaartje voor de architectural tour langs de moderne wolkenkrabbers. De docent leidt ons twee uur lang door het hartje van de stad en geeft uitleg over de bouwstijl van moderne ontwerpers als Mies van der Rohe.Ik heb nooit zo op de details gelet, maar met wat uitleg leer je de ontwerpen toch waarderen: hoe het geraamte is weggewerkt, hoe de onderkant zo open mogelijk is gehouden, hoe binnen en buiten in elkaar overlopen, hoe de hoeken zijn afgewerkt en hoe glas en staal afwisselend overheersen, afhankelijk van de hoek van waaruit je het gebouw bekijkt.

Toch, sommige blijven ronduit lelijk. Op eigen houtje bekijken we ook nog even de lobby van de Rookery, ontworpen door Frank Lloyd Wright. Geen onderdeel van de toer, wel erg mooi.

Nona heeft het grootste deel van de wandeltoer geslapen, maar nu ze wakker is heeft ze het ook echt gehad met de buggy. Ze wil lopen. Het is inmiddels lekker weer geworden, de zon schijnt uitbundig en nodigt ons uit voor een lekker lome namiddag in het park. We installeren ons op het gras en spreken af dat Nona tot het voetpad mag voordat we erachteraan gaan om haar terug te halen. Dat is dus heel regelmatig.