Dinsdag 11 Februari, 3 uur in de morgen maakt Josette mij wakker.

"Wat ben je aan het doen?" vraag ik haar nog zwaar suf.

"Dat weet ik niet zeker" zegt ze terwijl ze zo te zien naast het bed staat te plassen.

"Ik geloof dat mijn water is gebroken".



De baby heeft in het vruchtwater gepoept en dus moeten we van onze vroedvrouw naar het ziekenhuis.

Gelukkig is het St. Jozef ziekenhuis dichtbij en kan Josette er nog zelf naartoe rijden.



De baby komt aan een monitor. Josette heeft al weeën vanaf 1 uur, maar lijken niet sterk genoeg.

Ze krijgt extra wee-opwekkers. Deze zorgen voor erg pijnlijke weeën.

na twee uur 2 cm ontsluiting, dat schiet niet op. Dan maar in bad, dat wil Josette eigelijk al, want zo vastgebonden in bed met al die meterdraaden is ook niet alles.



De pijn wordt ondraaglijk, met veel pijn in de rug. Als ik geen tegendruk geef gaat Josette door de grond van de pijn. Als dan na twee uur blijkt dat de ontsluiting nog steeds 2 cm is, komt de ruggeprik in zicht.



Heel eng om je vrouw voor iets als een bevalling een o.k. in te rijden. Daar gaan ze de ruggeprik plaatsen.



Om 6 uur begint de rust. Het wee-opwekmiddel wordt opgevoerd en ik ga naar huis om me op te frissen. De pijn is weg, maar hoe zal het met de ontsluiting gaan?

Van 2 cm naar 2 cm in 2 uur baart me zorgen, Josette krijgt nu wel een hogere dosis maar wat als het 2 á 3 cm blijft? De baby kan niet eeuwig blijven zitten, hoe langer het blijft zitten, hoe meer kans op infectie.



Om 8 uur blijkt er een ontsluiting van 9 cm. Josette en ik halen opgelucht adem.



Maar de echte persweeën blijven uit. Ook als de ruggeprik wordt uitgezet komen er geen echte persweeën. "Ja, misschien was dit er wel een" zegt Josette nog.



Af en toe komt er een wee. Dan wordt er om kwart voor 11 toch maar begonnen.

Waarschijnlijk kunnen we niet een uur persen. De baby zal daar waarschijnlijk niet tegen kunnen.

Dus is er een gynaecoloog gewaarschuwd die een keizersnede gaat toepassen als er na een half uur niet eventueel met een zuignap de baby gehaald kan worden.

Dit laat Josette niet op d`r kop zitten en omdat ze flink heeft kunnen uitrusten wordt er wonderwel binnen 3 kwartier een kind gebaard.



Het is al erg laat, maar alle opa`s en oma`s komen nog kijken. Elke keer weer een wondertje.



Woensdag 12 Februari, 3 uur in de morgen en ik weer thuis. Moe, moe, moe.