Nona kreeg opeens zin om foto’s te maken.
“Ik neem wel een toestel voor je mee” zei ik ’s ochtends tegen Nona.
Ze was het natuurlijk niet vergeten. “Waar is mijn toestel?” vroeg ze bij het eten.

Fototje van Vern die een hapje eet. Foto van een glas water. “Nu even dichter bij Vern”. Het toestel klikt wat laat, waardoor we er soms maar half op staan. Maar Nona klikt met veel plezier.